Elfy Wysokie:

Cechy zewnętrzne

Skóra: Biel kości słoniowej z pastelowo beżowym odcieniem.
Włosy: Białe, srebrno-białe, niebieskie, czarne, rude; rzadko: blond
Oczy: Niebieskie, zielone, z złotymi przebłyskami; rzadko: szare

   Elfy Wysokie, zwane również Śnieżnymi, Królestw Zjednoczonych, pod względem wysokości niewiele ustępują ludziom, osiągając ich średni wzrost nieznacznie przekraczający ok. 170 cm, aczkolwiek w przeciwieństwie do ludzi bardzo rzadko zdarzają się osoby nadnaturalnie wysokie, bądź niskie. Przy tym Elfy są zauważalnie smuklejsze, delikatniejszej budowy, niż ludzie, co przekłada się na ich wagę, rzadko przekraczającą 50 kg, jak i również na słabszą siłę fizyczną przeciętnego elfa, co nijak się ma do siły psychiki, a tym samym mocy magicznej. Warto zaznaczyć, iż różnice zarówno we wzroście jak i wadze kobiet i mężczyzn są praktycznie niezauważalne.

   Śnieżne Elfy wywodzą swe miano od karnacji barwy kości słoniowej, często przyrównywanej właśnie do śniegu. Jak u ich leśnych kuzynów, skóra Wysokich jest gładka, pozbawiona owłosienia. Również niespotykany jest zarost twarzy. Właśnie po licu najłatwiej poznać Elfie pochodzenie, po łagodnych, dostojnych rysach twarzy i wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych, po dużych migdałowo wykrojonych oczach koloru nieba czy leśnych liści, czy też po spiczastych uszach, będących bodajże najczęściej prześmiewaną cechą urody Pięknego Ludu.

   Wielu być może zaprzestałoby Elfów opisanie na tym, napominając jeszcze, iż wszystkie wymienione cechy, wraz z zdającą się być wrodzoną, zręcznością, lekkością i zwiewnością ruchów, niespotykaną wśród pozostałych Ras Zjednoczonych Królestw, sprawiają, iż dla wielu Wysokie Elfy są wyznacznikiem dostojeństwa i piękna. Jednakże różnice pomiędzy ludźmi, a Elfami są zdecydowanie bardziej dalekosiężne, niż spiczaste uszy i smuklejsza budowa.
   W społeczeństwie Elfy uznaje się za dorosłe, gdy osiągną wiek stu lat, jednakże dojrzałość fizyczną osiągają znacznie wcześniej - około pięćdziesiątego roku życia. Ponadto ciała Elfów praktycznie się nie starzeją, a wiekowego Elfa można poznać po doświadczeniu życiowym. Ważną cechą jest jego nieśmiertelność.

   Elfie zmysły, będąc znacznie bardziej wyczulone, przewyższają ludzkie. Słuch ich jest doskonalszym, łatwiej im zorientować się skąd dochodzi dźwięk. Dysponują niesamowitym wzrokiem, potrafią skupić się na detalach obserwowanego obiektu, wręcz zatracić się kontemplując jego piękno. Elf pochłonięty pięknem kwiatu, mógłby nawet nie zauważyć przeciągającej się obok bitwy! Owa możliwość skupienia się na szczegółach zdaje się stać za 'szóstym zmysłem' Elfów do wykrywania tajemnych przejść, ukrytych mechanizmów, wszelkiej maści pułapek i czających się w cieniach i mrokach osobników.

   Elfi dar infrawizji jest bardzo nietypowy. Otóż Elfy nie są w stanie nic dostrzec w całkowitych ciemnościach, jednakże nawet tak słabe źródło światła, jakim dla ludzi są gwiazdy, pozwala im zachować zdolność rozróżniania kolorów i szczegółów, jak w słoneczny dzień.
   Nadmienić jeszcze nie sposób o przyczynie wielu mitów na temat elfów, otóż istoty te nie sypiają, przynajmniej nie w ludzkim znaczeniu tego słowa. Stan, który zapewnia im ukojenie i odpoczynek zwykły określać mianem, który dałoby się przetłumaczyć jako 'zaduma'. W jej czasie elfy po raz wtóry 'przeżywają' wydarzenia z swego żywota. Elf przyłapany na "zadumie" wygląda jakby spał, także i tak się zachowuje.


   

Cechy Psychiki

      Aby poznać klucz do zrozumienia Elfów, należy przede wszystkim uświadomić sobie jedno. Elfy, wraz z swym żywotem, który pozwala im trwać wieczność choć nieczęsto spotykany wiek to około 400 lat), są najdłużej żyjącą rasą z pośród Ras Zjednoczonych Królestw, a długowieczność kształtuje każdy aspekt ich natury.
   Wraz z upływem lat, płynącą z tego wiedzą, coraz doskonalszym poznaniem życia i świata, Elfy zwykły spoglądać na nastające wydarzenia z coraz szerszej perspektywy, zachowując powściągliwość i nie trapiąc się błahostkami. Wielu nie-elfów owe zachowania względem 'wielkich' spraw krócej żyjących ras za elfią arogancję uznaje, przyczyniając się do słusznego, bądź też nie obrazu Elfów, jako istot wywyższających się ponad inne Rasy.

Powiedzenie, iż Elfy są cierpliwe niczym góry lodowe, niewiele mija się z prawdą. Rzadko zdarza im się reagować pochopnie, bez wcześniejszego przemyślenia. Zarówno ciężko je sprowokować i obrazić, jak i zaskarbić sobie ich szacunek, jednakże, jeśli już obdarzą kogoś żywą emocją, nigdy tego nie zapominają. W uczuciu silne i wierne, niestety, w tym przypadku elfia długowieczność zdaje się być mieczem obusiecznym. Intensywna więź, jaką dla Elfów jest przyjaźń i miłość, staje się udręką, gdy zmuszeni są do obserwowania jak ich nie-elfi wybranek starzeje się, w końcu odchodzi, by upiększyć Kryształową Sferę, nim przeminie, choć drobna część elfiego żywota. Z tegoż powodu, wielu elfów wzbrania się przed bliskością, bądź nawet i kontaktami z przedstawicielami innych ras, chcąc w ten sposób ustrzec się przed potencjalnym bólem.
   Elfy rzadko szafują swym długim życiem, jak było już wspomniane nader ciężko je sprowokować, ryzykują wiele. Potrafią przejść pozornie obojętnie wobec najgorszych zniewag i czynów przeciw nim, być może niektórzy mogliby zarzucić im tchórzostwo, lecz Elfy posiadają komfort, który wielu zlekceważy. Traktując upływ czasu inaczej niż krótkowieczne rasy, potrafią wstrzymać się z zemstą, czując równą satysfakcję z obserwując, jak ich najgorszy wróg starzeje się i w końcu umiera, gdy one wciąż cieszą się swą młodością.

   Elfy szczycą się szczególną więzią z naturą, wręcz harmonią. Nie dążą do jej zniewolenia, ani też nie pragną jej grabieżczo wykorzystać, dzika i nieujarzmiona jest dla nich najpiękniejsza. Pozorny chaos, doskonałość cykli, niespotykane bogactwo form i kształtów sprawia, iż nawet wielowiekowy elf, może odkryć coś nowego, pierwszy raz widzianego w swym długim życiu, być może to sprawia, iż tak często elfy kontemplują czar przyrody.

   Elfy słyną również z swego zamiłowania do wiedzy, zdobywania i spisywania jej. Wynika to po części z wspomnianej już niechęci do pochopnych działań, więc jeśli tylko mają taki komfort, Elfy wolą poznać wszelkie niuanse sprawy, nim podejmą decyzję. Silna więź rasowa niejako nakazuje im również dzielić się własnymi doświadczeniami i wiedzą, ku dobru innych. Wystarczy rzec, iż biblioteki Akademii Silva Avenma nie mają sobie równych w Królestwach.

   Doprawdy ciężko jest obiektywnie ocenić, czy można Piękny Lud uznać za ksenofobiczny, a nawet czasem i rasistowski względem innych ras, co niektórzy im nader chętnie wyrzucają, czy też różnica ich natury, a innych Ras jest przyczyną tak wyraźnego dysonansu. Zarówno niechęć przed bliższymi kontaktami z nie-elfami, czy też rzekoma wyższość i nie kłopotanie się sprawami 'maluczkich' można wytłumaczyć ich długowiecznością. Nie można jednak zupełnie wykluczyć, iż właśnie ów długi żywot, wiekowa izolacja nie zakrzewiła w nich wyższego poczucia swej osoby. Odpowiedź na to może dać wyłącznie każdy z Elfów z osobna.